Engelberg - Innertkirchen was in de eerste plaats een planningsprobleem. Routes genoeg (er lopen hier wel vier lange afstands paden naast elkaar). Maar alle berghotels zijn nog dicht en gewone berghutten ontbreken of hebben geen winterraum. En anderhalf tot twee etappes op één dag - neen bedankt.
Dus mocht de kabelbaan helpen. In één ruk naar Trubsee. Dat meertje lag nog grotendeels bevroren. Naar het Jochpass was het stevig sporen : door de sneeuw in t-shirt.
Het Jochpass (das inderdaad twee keer hetzelfde zeggen zoals bij ons "Kampveld" of "Aabeek") is de grens met Bern en om mijn pa gelijk te geven begon het hier effectief te regenen. Een urenlange fijne motregen, bijna niet de moeite (in het droge zuiden van Tessin en Wallis viel er 5 a 10 keer méér).
Bij de afdaling na de Engstlensee koos ik voor de onbekende maar heel mooie route langs Baumgarten. Normaal een panoramaweg, maar het grandioos uitzicht was vandaag ingepakt in een gigantische prop watten.
Eens onder de wolken bleek het Gental een heel mysterieuse plek met watervallen die precies uit het niets komen.
Vandaag stalen de marmotten de show. Nog heel sloom en met een veel te wijd vel, pas wakker uit de winterslaap. De honderden slakken en salamanders die op hún ritme de asfaltstrook wilden kruisen, was een veel zieliger verhaal. Één auto om het halfuur was genoeg om kilometers lang om de paar meter een dood beest te zien.
Geef toe : een wel erg speciaal argument om als wandelaar het asfalt te ontvluchten.
 |
| Boven de Trübsee |
 |
| Engstlensee |
 |
| Dit wordt springen - de brug is nog weggenomen voor de winter |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten